aflífa

Icelandic

Etymology

Calque of Danish aflive [1]

Verb

aflífa (weak verb, third-person singular past indicative aflífaði, supine aflífað)

  1. to put to sleep (kill an animal)

Conjugation

aflífa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur aflífa
supine sagnbót aflífað
present participle
aflífandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég aflífa aflífaði aflífi aflífaði
þú aflífar aflífaðir aflífir aflífaðir
hann, hún, það aflífar aflífaði aflífi aflífaði
plural við aflífum aflífuðum aflífum aflífuðum
þið aflífið aflífuðuð aflífið aflífuðuð
þeir, þær, þau aflífa aflífuðu aflífi aflífuðu
imperative boðháttur
singular þú aflífa (þú), aflífaðu
plural þið aflífið (þið), aflífiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
aflífast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að aflífast
supine sagnbót aflífast
present participle
aflífandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég aflífast aflífaðist aflífist aflífaðist
þú aflífast aflífaðist aflífist aflífaðist
hann, hún, það aflífast aflífaðist aflífist aflífaðist
plural við aflífumst aflífuðumst aflífumst aflífuðumst
þið aflífist aflífuðust aflífist aflífuðust
þeir, þær, þau aflífast aflífuðust aflífist aflífuðust
imperative boðháttur
singular þú aflífast (þú), aflífastu
plural þið aflífist (þið), aflífisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
aflífaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
aflífaður aflífuð aflífað aflífaðir aflífaðar aflífuð
accusative
(þolfall)
aflífaðan aflífaða aflífað aflífaða aflífaðar aflífuð
dative
(þágufall)
aflífuðum aflífaðri aflífuðu aflífuðum aflífuðum aflífuðum
genitive
(eignarfall)
aflífaðs aflífaðrar aflífaðs aflífaðra aflífaðra aflífaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
aflífaði aflífaða aflífaða aflífuðu aflífuðu aflífuðu
accusative
(þolfall)
aflífaða aflífuðu aflífaða aflífuðu aflífuðu aflífuðu
dative
(þágufall)
aflífaða aflífuðu aflífaða aflífuðu aflífuðu aflífuðu
genitive
(eignarfall)
aflífaða aflífuðu aflífaða aflífuðu aflífuðu aflífuðu

References

  1. ^ O. Bandle, K. Braunmüller, L. Elmevik, G. Widmark (2005) The Nordic languages : an international handbook of the history of the North Germanic. Vol 2, page 1267