afoniczny

Polish

Etymology

From afonia +‎ -iczny. First attested in 1872.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.fɔˈɲit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧fo‧nicz‧ny

Adjective

afoniczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, pathology) aphonic

Declension

Declension of afoniczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative afoniczny afoniczna afoniczne afoniczni afoniczne
genitive afonicznego afonicznej afonicznego afonicznych
dative afonicznemu afonicznej afonicznemu afonicznym
accusative afonicznego afoniczny afoniczną afoniczne afonicznych afoniczne
instrumental afonicznym afoniczną afonicznym afonicznymi
locative afonicznym afonicznej afonicznym afonicznych

References

  1. ^ Przegląd Postępów Nauki Lekarskiej we Wszystkich Jej Gałęziach i we Wszystkich Krajach‎[1], number R. 3, z. 4, 1872, page 556
  2. ^ afoniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.