agminalis
Latin
Etymology
From agmen (“march, train”) + -ālis, from agō (“do, act”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aɡ.mɪˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aɡ.miˈnaː.lis]
Adjective
agminālis (neuter agmināle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | agminālis | agmināle | agminālēs | agminālia | |
| genitive | agminālis | agminālium | |||
| dative | agminālī | agminālibus | |||
| accusative | agminālem | agmināle | agminālēs agminālīs |
agminālia | |
| ablative | agminālī | agminālibus | |||
| vocative | agminālis | agmināle | agminālēs | agminālia | |
Related terms
References
- “agminalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- agminalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.