agnatus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aŋˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aɲˈɲaː.t̪us]
Etymology 1
Noun
agnātus m (genitive agnātī); second declension
- A relative connected through the male line; an agnate.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | agnātus | agnātī |
| genitive | agnātī | agnātōrum |
| dative | agnātō | agnātīs |
| accusative | agnātum | agnātōs |
| ablative | agnātō | agnātīs |
| vocative | agnāte | agnātī |
Derived terms
- agnātus proximus
Related terms
Descendants
Etymology 2
Perfect active participle of agnāscor.
Participle
agnātus (feminine agnāta, neuter agnātum); first/second-declension participle
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | agnātus | agnāta | agnātum | agnātī | agnātae | agnāta | |
| genitive | agnātī | agnātae | agnātī | agnātōrum | agnātārum | agnātōrum | |
| dative | agnātō | agnātae | agnātō | agnātīs | |||
| accusative | agnātum | agnātam | agnātum | agnātōs | agnātās | agnāta | |
| ablative | agnātō | agnātā | agnātō | agnātīs | |||
| vocative | agnāte | agnāta | agnātum | agnātī | agnātae | agnāta | |
Noun
agnātus m (genitive agnātī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | agnātus | agnātī |
| genitive | agnātī | agnātōrum |
| dative | agnātō | agnātīs |
| accusative | agnātum | agnātōs |
| ablative | agnātō | agnātīs |
| vocative | agnāte | agnātī |
References
- “agnatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Institutes of Gaius, AD 161, defines in detail the civil law meaning of agatus of ancient Rome. A translation by M. H. Crawford is in Roman Statutes, 1996.