agnitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of agnōscō.
Participle
agnitus (feminine agnita, neuter agnitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | agnitus | agnita | agnitum | agnitī | agnitae | agnita | |
| genitive | agnitī | agnitae | agnitī | agnitōrum | agnitārum | agnitōrum | |
| dative | agnitō | agnitae | agnitō | agnitīs | |||
| accusative | agnitum | agnitam | agnitum | agnitōs | agnitās | agnita | |
| ablative | agnitō | agnitā | agnitō | agnitīs | |||
| vocative | agnite | agnita | agnitum | agnitī | agnitae | agnita | |
References
- “agnitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- agnitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.