agrawacja

See also: agrawacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin aggravatio. First attested in 1594.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.ɡraˈva.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: a‧gra‧wa‧cja

Noun

agrawacja f

  1. (medicine) aggravation, exacerbation (worsening of symptoms) [from 20th c.]
  2. (obsolete) aggravation, oppression, arduousness [17th–20th c.][3][4]
  3. (law, Middle Polish) second excommunication after noncompliance with a first ruling by the Church [end of the 16th c.][1]

Declension

Declension of agrawacja
singular
nominative agrawacja
genitive agrawacji
dative agrawacji
accusative agrawację
instrumental agrawacją
locative agrawacji
vocative agrawacjo
verb

References

  1. ↑ 1.0 1.1 Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “agrawacyja”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ agrawacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
  3. ^ Teresa Sokołowska (02.01.2020) “AGRAWACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “agrawacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.