akceptant

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin acceptāns.[1] First attested in 1793.[2][3]

Pronunciation

  • IPA(key): /akˈt͡sɛp.tant/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛptant
  • Syllabification: ak‧cep‧tant

Noun

akceptant m pers

  1. (law, business, economics) acceptor, accepter (one who accepts a draft or a bill of exchange)
    akceptant kart ― a card acceptor

Declension

Declension of akceptant
singular plural
nominative akceptant akceptanci/akceptanty (deprecative)
genitive akceptanta akceptantów
dative akceptantowi akceptantom
accusative akceptanta akceptantów
instrumental akceptantem akceptantami
locative akceptancie akceptantach
vocative akceptancie akceptanci
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akceptant”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Jacques-Bénigne Bossuet (1793) Historya Powszechna Czyli Kontynuacya Jakuba Benigna Bossueta Obiaśniaiąca Porządek, Wzrost Religii i Odmiany Państw. T. 4, cz. 1, Zawieraiąca w sobie znacznieysze przypadki, które się przytrafiły od Roku 1721. aż do Roku 1735‎[1], page 199
  3. ^ akceptant in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.