akompaniator

Polish

Etymology

Borrowed from Italian accompagnatore.[1] By surface analysis, akompaniować +‎ -ator. First attested in 1853.[2][3]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.kɔm.paɲˈja.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: a‧kom‧pan‧ia‧tor

Noun

akompaniator m pers (female equivalent akompaniatorka)

  1. (music) accompanist (performer in music who takes the accompanying part)
    Hypernym: muzyk
    akompaniator kabaretua cabaret accompanist
    akompaniator chórua choir accompanist
    stały akompaniatora permanent accompanist

Declension

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akompaniator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Gazeta Warszawska[1], number 136, 1853, page 1
  3. ^ akompaniator in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading