akordnik
Polish
Etymology
From akord + -nik. First attested in 1866.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /aˈkɔr.dɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔrdɲik
- Syllabification: a‧kor‧dnik
Noun
akordnik m pers
- (dialectal, colloquial) pieceworker
- Synonym: akordowiec
Declension
Declension of akordnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akordnik | akordnicy/akordniki (deprecative) |
| genitive | akordnika | akordników |
| dative | akordnikowi | akordnikom |
| accusative | akordnika | akordników |
| instrumental | akordnikiem | akordnikami |
| locative | akordniku | akordnikach |
| vocative | akordniku | akordnicy |
Derived terms
adjective
adverb
References
Further reading
- akordnik in Polish dictionaries at PWN