akordnik

Polish

Etymology

From akord +‎ -nik. First attested in 1866.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /aˈkɔr.dɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔrdɲik
  • Syllabification: a‧kor‧dnik

Noun

akordnik m pers

  1. (dialectal, colloquial) pieceworker
    Synonym: akordowiec

Declension

Derived terms

adjective
adverb

References

  1. ^ Julian Walenty Prejs (1866) Trzy powieści pięknej treści i jeszcze coś na ostatku w dodatku[1], page XII

Further reading