alaranĝi

Esperanto

Etymology

From al- +‎ aranĝi (“to arrange”).

Pronunciation

  • IPA(key): /alaˈrand͡ʒi/
  • Rhymes: -and͡ʒi
  • Hyphenation: al‧a‧ran‧ĝi

Verb

alaranĝi (present alaranĝas, past alaranĝis, future alaranĝos, conditional alaranĝus, volitive alaranĝu)

  1. to adapt, adjust
    • 1910, Eliza Orzeszkowa, translated by L. L. Zamenhof, Marta‎[1], page 107:
      La mastrino de la magazeno montris al Marta seĝon ĉe unu el la tabloj, poste ŝi turnis sin al juna fraǔlino, kiu en tiu momento estis alaranĝanta multekostan plumon de struto al velura ĉapelo:
      The mistress of the shop showed Martha a chair at one of the tables and then turned to a young lady who at that moment was adjusting a costly ostrich feather on a velvet hat:

Conjugation

Conjugation of alaranĝi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense alaranĝas alaranĝis alaranĝos
active participle alaranĝanta alaranĝantaj alaranĝinta alaranĝintaj alaranĝonta alaranĝontaj
acc. alaranĝantan alaranĝantajn alaranĝintan alaranĝintajn alaranĝontan alaranĝontajn
passive participle alaranĝata alaranĝataj alaranĝita alaranĝitaj alaranĝota alaranĝotaj
acc. alaranĝatan alaranĝatajn alaranĝitan alaranĝitajn alaranĝotan alaranĝotajn
nominal active participle alaranĝanto alaranĝantoj alaranĝinto alaranĝintoj alaranĝonto alaranĝontoj
acc. alaranĝanton alaranĝantojn alaranĝinton alaranĝintojn alaranĝonton alaranĝontojn
nominal passive participle alaranĝato alaranĝatoj alaranĝito alaranĝitoj alaranĝoto alaranĝotoj
acc. alaranĝaton alaranĝatojn alaranĝiton alaranĝitojn alaranĝoton alaranĝotojn
adverbial active participle alaranĝante alaranĝinte alaranĝonte
adverbial passive participle alaranĝate alaranĝite alaranĝote
infinitive alaranĝi imperative alaranĝu conditional alaranĝus
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.