albicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of albicō.

Participle

albicātūrus (feminine albicātūra, neuter albicātūrum); first/second-declension participle

  1. about to whiten

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative albicātūrus albicātūra albicātūrum albicātūrī albicātūrae albicātūra
genitive albicātūrī albicātūrae albicātūrī albicātūrōrum albicātūrārum albicātūrōrum
dative albicātūrō albicātūrae albicātūrō albicātūrīs
accusative albicātūrum albicātūram albicātūrum albicātūrōs albicātūrās albicātūra
ablative albicātūrō albicātūrā albicātūrō albicātūrīs
vocative albicātūre albicātūra albicātūrum albicātūrī albicātūrae albicātūra