alienera
Swedish
Etymology
From Latin aliēnāre, suffixed with -era. Cognate of French aliéner, German alienieren.
Verb
alienera (present alienerar, preterite alienerade, supine alienerat, imperative alienera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | alienera | alieneras | ||
| supine | alienerat | alienerats | ||
| imperative | alienera | — | ||
| imper. plural1 | alieneren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | alienerar | alienerade | alieneras | alienerades |
| ind. plural1 | alienera | alienerade | alieneras | alienerades |
| subjunctive2 | alienere | alienerade | alieneres | alienerades |
| present participle | alienerande | |||
| past participle | alienerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Synonyms
- förfrämliga