alimentarius
Latin
Etymology
Adjective
alimentārius (feminine alimentāria, neuter alimentārium); first/second-declension adjective
- pertaining to or suitable for nourishing
- relating to the apportionment of provisions among the poor
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | alimentārius | alimentāria | alimentārium | alimentāriī | alimentāriae | alimentāria | |
| genitive | alimentāriī | alimentāriae | alimentāriī | alimentāriōrum | alimentāriārum | alimentāriōrum | |
| dative | alimentāriō | alimentāriae | alimentāriō | alimentāriīs | |||
| accusative | alimentārium | alimentāriam | alimentārium | alimentāriōs | alimentāriās | alimentāria | |
| ablative | alimentāriō | alimentāriā | alimentāriō | alimentāriīs | |||
| vocative | alimentārie | alimentāria | alimentārium | alimentāriī | alimentāriae | alimentāria | |
Noun
alimentārius m (genitive alimentāriī or alimentārī); second declension
- one to whom means of subsistence has been left by will
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | alimentārius | alimentāriī |
| genitive | alimentāriī alimentārī1 |
alimentāriōrum |
| dative | alimentāriō | alimentāriīs |
| accusative | alimentārium | alimentāriōs |
| ablative | alimentāriō | alimentāriīs |
| vocative | alimentārie | alimentāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- → Catalan: alimentari
- → English: alimentary
- → French: alimentaire
- → Italian: alimentario
- → Portuguese: alimentário
- → Romanian: alimentar
- → Spanish: alimentario
References
- “alimentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- alimentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.