allisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of allīdō.
Participle
allīsus (feminine allīsa, neuter allīsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | allīsus | allīsa | allīsum | allīsī | allīsae | allīsa | |
| genitive | allīsī | allīsae | allīsī | allīsōrum | allīsārum | allīsōrum | |
| dative | allīsō | allīsae | allīsō | allīsīs | |||
| accusative | allīsum | allīsam | allīsum | allīsōs | allīsās | allīsa | |
| ablative | allīsō | allīsā | allīsō | allīsīs | |||
| vocative | allīse | allīsa | allīsum | allīsī | allīsae | allīsa | |
References
- “allisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- allisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.