almafáim
Hungarian
Etymology
almafa + -im (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɒlmɒfaːjim]
- Hyphenation: al‧ma‧fá‧im
Noun
almafáim
- first-person singular multiple-possession possessive of almafa
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | almafáim |
| accusative | — | almafáimat |
| dative | — | almafáimnak |
| instrumental | — | almafáimmal |
| causal-final | — | almafáimért |
| translative | — | almafáimmá |
| terminative | — | almafáimig |
| essive-formal | — | almafáimként |
| essive-modal | — | almafáimul |
| inessive | — | almafáimban |
| superessive | — | almafáimon |
| adessive | — | almafáimnál |
| illative | — | almafáimba |
| sublative | — | almafáimra |
| allative | — | almafáimhoz |
| elative | — | almafáimból |
| delative | — | almafáimról |
| ablative | — | almafáimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | almafáimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | almafáiméi |