altarzysta
See also: altarzystą
Polish
Alternative forms
Etymology
Learned borrowing from Latin altarista.[1] By surface analysis, altaria + -ysta. First attested in 1782.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /al.taˈʐɘs.ta/
- Rhymes: -ɘsta
- Syllabification: al‧ta‧rzys‧ta
Noun
altarzysta m pers
- (archaic, religion) altarist, chaplain (member of a religious body who is officially assigned to provide pastoral care at an institution, group, private chapel, etc.)
Declension
Declension of altarzysta
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | altarzysta | altarzyści/altarzysty (deprecative) |
| genitive | altarzysty | altarzystów |
| dative | altarzyście | altarzystom |
| accusative | altarzystę | altarzystów |
| instrumental | altarzystą | altarzystami |
| locative | altarzyście | altarzystach |
| vocative | altarzysto | altarzyści |
Related terms
noun
References
- ^ Barbara Rykiel-Kempf (14.03.2013) “ALTARYSTA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- ^ Theodor von Ostrowski (1782) Leges, statuta, constitutiones, privilegia regni Poloniae, magni ducatus Lithvaniae, omniumq[ue] provinciarum annexarum, à comitiis Visliciae anno 1347 celebratis usq[ue] ad ultima regni comitia: Inwentarz nowy praw, traktatow (etc.)[1] (in Polish), volume 10, page 142
Further reading
- altarzysta in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “altarzysta”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “altarzysta”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “altarzysta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 27