altercatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of altercor
Participle
altercātus (feminine altercāta, neuter altercātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | altercātus | altercāta | altercātum | altercātī | altercātae | altercāta | |
| genitive | altercātī | altercātae | altercātī | altercātōrum | altercātārum | altercātōrum | |
| dative | altercātō | altercātae | altercātō | altercātīs | |||
| accusative | altercātum | altercātam | altercātum | altercātōs | altercātās | altercāta | |
| ablative | altercātō | altercātā | altercātō | altercātīs | |||
| vocative | altercāte | altercāta | altercātum | altercātī | altercātae | altercāta | |
References
- altercatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016