alternacja

See also: alternacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin alternātiō.[1][2] First attested in 1646–1648.[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /al.tɛrˈna.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: al‧ter‧na‧cja

Noun

alternacja f

  1. (literary) alternation (reciprocal succession of two things in time or place)
    zasada alternacji ― alternation rule
  2. (phonology) alternation (phenomenon of a morpheme exhibiting variation in its phonological realization)
    Synonyms: apofonia, przegłos
    reguła alternacji ― alternation rule
  3. (Middle Polish) difference in opinion

Declension

Declension of alternacja
singular plural
nominative alternacja alternacje
genitive alternacji alternacji/alternacyj (archaic)
dative alternacji alternacjom
accusative alternację alternacje
instrumental alternacją alternacjami
locative alternacji alternacjach
vocative alternacjo alternacje

Derived terms

adjective
noun
verb

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “alternacja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alternacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Marek Kunicki-Goldfinger (23.01.2020) “ALTERNACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.