alumn

English

Noun

alumn (plural alumns)

  1. Alternative spelling of alum.

Anagrams

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin alumnus.[1][2] First attested in 1602.[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈa.lumn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -alumn
  • Syllabification: a‧lumn

Noun

alumn m pers

  1. (Roman Catholicism) seminarian, seminarist (student training to be a priest at a Roman Catholic seminary)
    Synonyms: kleryk, seminarzysta
    alumn seminariuma seminarian of a seminary
    formacja alumnówthe formation of seminarians
  2. (education) alumnus, graduate (person who has graduated)
    przyszły alumna future alumnus
    uczyć alumnato teach an alumnus
    zostać alumnemto become an alumnus
    alumn studiujean alumnus studies (at university)
    alumn uczy sięan alumnus learns
  3. (obsolete) student receiving free education and support

Declension

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “alumn”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alumn”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Barbara Rykiel-Kempf (16.07.2009) “ALUMN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

Romanian

Etymology

Derived from Latin alumnus through German Alumnus or Italian alunno.

Noun

alumn m (plural alumni, feminine equivalent alumnă)

  1. disciple, student

Declension

Declension of alumn
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative alumn alumnul alumni alumnii
genitive-dative alumn alumnului alumni alumnilor
vocative alumnule alumnilor

Further reading

Swedish

Etymology

Borrowed from Latin alumnus.

Noun

alumn c

  1. alumnus (a graduate of a college or university)
  2. (archaic) a student at a grammar school

Usage notes

The Latin plural alumni also occurs sometimes in Swedish texts.

Declension

References

Anagrams