amplificator
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [am.plɪ.fɪˈkaː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [am.pli.fiˈkaː.t̪or]
Etymology 1
amplificō (“to enlarge, amplify”) + -tor
Noun
amplificātor m (genitive amplificātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | amplificātor | amplificātōrēs |
| genitive | amplificātōris | amplificātōrum |
| dative | amplificātōrī | amplificātōribus |
| accusative | amplificātōrem | amplificātōrēs |
| ablative | amplificātōre | amplificātōribus |
| vocative | amplificātor | amplificātōrēs |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
amplificātor
- second/third-person singular future passive imperative of amplificō
References
- “amplificator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “amplificator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- amplificator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Romanian
Etymology
Borrowed from French amplificateur. By surface analysis, amplifica + -tor.
Noun
amplificator n (plural amplificatoare)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | amplificator | amplificatorul | amplificatoare | amplificatoarele | |
| genitive-dative | amplificator | amplificatorului | amplificatoare | amplificatoarelor | |
| vocative | amplificatorule | amplificatoarelor | |||