amuțătură
Romanian
Etymology
From amuța + -ătură.
Noun
amuțătură f (plural amuțături)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | amuțătură | amuțătura | amuțături | amuțăturile | |
| genitive-dative | amuțături | amuțăturii | amuțături | amuțăturilor | |
| vocative | amuțătură, amuțăturo | amuțăturilor | |||