anagogiczny

Polish

Etymology

From Latin anagōgē, from Ancient Greek ἀναγωγή (anagōgḗ) + -iczny.[1] First attested in 1629.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.na.ɡɔˈɡit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧na‧go‧gicz‧ny

Adjective

anagogiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (literary) anagogic, anagogical
    Synonyms: podniosły, wzniosły

Declension

Declension of anagogiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative anagogiczny anagogiczna anagogiczne anagogiczni anagogiczne
genitive anagogicznego anagogicznej anagogicznego anagogicznych
dative anagogicznemu anagogicznej anagogicznemu anagogicznym
accusative anagogicznego anagogiczny anagogiczną anagogiczne anagogicznych anagogiczne
instrumental anagogicznym anagogiczną anagogicznym anagogicznymi
locative anagogicznym anagogicznej anagogicznym anagogicznych

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “anagogiczny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Marek Kunicki-Goldfinger (22.11.2007) “ANAGOGICZNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.