anakolutyczny

Polish

Etymology

From anakolut +‎ -yczny. First attested in 1893.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.na.kɔ.luˈtɘt͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧na‧ko‧lu‧tycz‧ny

Adjective

anakolutyczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, grammar, rhetoric) anacoluthic; anacoluthon
    konstrsukcja anakolutyczna ― anacoluthic construction

Declension

Declension of anakolutyczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative anakolutyczny anakolutyczna anakolutyczne anakolutyczni anakolutyczne
genitive anakolutycznego anakolutycznej anakolutycznego anakolutycznych
dative anakolutycznemu anakolutycznej anakolutycznemu anakolutycznym
accusative anakolutycznego anakolutyczny anakolutyczną anakolutyczne anakolutycznych anakolutyczne
instrumental anakolutycznym anakolutyczną anakolutycznym anakolutycznymi
locative anakolutycznym anakolutycznej anakolutycznym anakolutycznych

References

  1. ^ Jan Bystroń (1893) Drobne przyczynki do składni polskiej z uwzględnieniem składni języków klasycznych. 2, Przyczynki do składni polskiej‎[1] (in Polish), page 16

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.