anawerpan
Old Saxon
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑ.nɑˌwer.pɑn/
- Hyphenation: a‧na‧wer‧pan
Verb
anawerpan
- (transitive) to throw up
Conjugation
Conjugation of anawerpan (strong class 3)
| infinitive | anawerpan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | anawirpu | anawarp |
| 2nd person singular | anawirpis | anawurpi |
| 3rd person singular | anawirpid | anawarp |
| plural | anawerpad | anawurpun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | anawerpe | anawurpi |
| 2nd person singular | anawerpes | anawurpis |
| 3rd person singular | anawerpe | anawurpi |
| plural | anawerpen | anawurpin |
| imperative | present | |
| singular | anawerp | |
| plural | anawerpad | |
| participle | present | past |
| anawirpandi | anaworpan | |
References
- Köbler, Gerhard (2014) Altsächsisches Wörterbuch[1] (in German), 5th edition