ancillans
Latin
Etymology
Present participle of ancillor.
Participle
ancillāns (genitive ancillantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ancillāns | ancillantēs | ancillantia | ||
| genitive | ancillantis | ancillantium | |||
| dative | ancillantī | ancillantibus | |||
| accusative | ancillantem | ancillāns | ancillantēs ancillantīs |
ancillantia | |
| ablative | ancillante ancillantī1 |
ancillantibus | |||
| vocative | ancillāns | ancillantēs | ancillantia | ||
1When used purely as an adjective.