ancillatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ancillor
Participle
ancillātus (feminine ancillāta, neuter ancillātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ancillātus | ancillāta | ancillātum | ancillātī | ancillātae | ancillāta | |
| genitive | ancillātī | ancillātae | ancillātī | ancillātōrum | ancillātārum | ancillātōrum | |
| dative | ancillātō | ancillātae | ancillātō | ancillātīs | |||
| accusative | ancillātum | ancillātam | ancillātum | ancillātōs | ancillātās | ancillāta | |
| ablative | ancillātō | ancillātā | ancillātō | ancillātīs | |||
| vocative | ancillāte | ancillāta | ancillātum | ancillātī | ancillātae | ancillāta | |
References
- “ancillatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ancillatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)