andrus
See also: Andrus
Polish
Etymology
From andro- + -us.[1] Other sources, including Doroszewski, connect the word to the personal name Jędrzej, however Fałowski discredits this theory.[1][2] First attested in the 19th century.[3]
Pronunciation
- Rhymes: -andrus
- Syllabification: an‧drus
Noun
andrus m pers (diminutive andrusiak, augmentative andrusisko, related adjective andrusowski)
- (dated, in reference to pre-World-War II) synonym of ulicznik
- (dated, derogatory, humorous, colloquial) synonym of urwis
- Synonyms: see Thesaurus:urwis
- (Chełmno) synonym of złodziej
Declension
Declension of andrus
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | andrus | andrusi/andrusy (deprecative) |
genitive | andrusa | andrusów |
dative | andrusowi | andrusom |
accusative | andrusa | andrusów |
instrumental | andrusem | andrusami |
locative | andrusie | andrusach |
vocative | andrusie | andrusi |
References
- ↑ 1.0 1.1 Adam Fałowski (2022) “andrus”, in Słownik etymologiczny polszczyzny potocznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, →ISBN
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “andrus”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “andrus”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 36
Further reading
- andrus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- andrus in Polish dictionaries at PWN
- andrus in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
- Gustaw Pobłocki (1887) “andrus”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 127