anegdociarz
Polish
Etymology
From anegdota + -arz. First attested in 1836.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.nɛɡˈdɔ.t͡ɕaʂ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔt͡ɕaʂ
- Syllabification: a‧neg‧do‧ciarz
Noun
anegdociarz m pers
- (colloquial) anecdotist (person who tells anecdotes)
Declension
Declension of anegdociarz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | anegdociarz | anegdociarze |
| genitive | anegdociarza | anegdociarzy |
| dative | anegdociarzowi | anegdociarzom |
| accusative | anegdociarza | anegdociarzy |
| instrumental | anegdociarzem | anegdociarzami |
| locative | anegdociarzu | anegdociarzach |
| vocative | anegdociarzu | anegdociarze |
Related terms
adjective
noun
Related terms
adjective
adverb
References
Further reading
- anegdociarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- anegdociarz in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anegdociarz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 36
- anegdociarz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego