angariatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of angariō
Participle
angariātus (feminine angariāta, neuter angariātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | angariātus | angariāta | angariātum | angariātī | angariātae | angariāta | |
| genitive | angariātī | angariātae | angariātī | angariātōrum | angariātārum | angariātōrum | |
| dative | angariātō | angariātae | angariātō | angariātīs | |||
| accusative | angariātum | angariātam | angariātum | angariātōs | angariātās | angariāta | |
| ablative | angariātō | angariātā | angariātō | angariātīs | |||
| vocative | angariāte | angariāta | angariātum | angariātī | angariātae | angariāta | |
References
- "angariatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)