angiva
Swedish
Verb
angiva (present angiver, preterite angav, supine angivit, imperative angiv)
- dated form of ange
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | angiva | angivas | ||
| supine | angivit | angivits | ||
| imperative | angiv | — | ||
| imper. plural1 | angiven | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | angiver | angav | angivs, angives | angavs |
| ind. plural1 | angiva | angåvo | angivas | angåvos |
| subjunctive2 | angive | angåve | angives | angåves |
| present participle | angivande | |||
| past participle | angiven | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.