anguifer
Latin
Etymology
anguis (“snake”) + -fer. Calque of Ancient Greek ὀφιοῦχος (ophioûkhos).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈaŋ.ɡʷɪ.fɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈaŋ.ɡʷi.fer]
Adjective
anguifer (feminine anguifera, neuter anguiferum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
- serpent-bearing
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anguifer | anguifera | anguiferum | anguiferī | anguiferae | anguifera | |
| genitive | anguiferī | anguiferae | anguiferī | anguiferōrum | anguiferārum | anguiferōrum | |
| dative | anguiferō | anguiferae | anguiferō | anguiferīs | |||
| accusative | anguiferum | anguiferam | anguiferum | anguiferōs | anguiferās | anguifera | |
| ablative | anguiferō | anguiferā | anguiferō | anguiferīs | |||
| vocative | anguifer | anguifera | anguiferum | anguiferī | anguiferae | anguifera | |
Noun
anguifer m (genitive anguiferī); second declension
- the constellation Ophiuchus
Declension
Second-declension noun (nominative singular in -er).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | anguifer | anguiferī |
| genitive | anguiferī | anguiferōrum |
| dative | anguiferō | anguiferīs |
| accusative | anguiferum | anguiferōs |
| ablative | anguiferō | anguiferīs |
| vocative | anguifer | anguiferī |
References
- “anguifer”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anguifer”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers