annihilans
Latin
Etymology
Present participle of annihilō
Participle
annihilāns (genitive annihilantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | annihilāns | annihilantēs | annihilantia | ||
| genitive | annihilantis | annihilantium | |||
| dative | annihilantī | annihilantibus | |||
| accusative | annihilantem | annihilāns | annihilantēs annihilantīs |
annihilantia | |
| ablative | annihilante annihilantī1 |
annihilantibus | |||
| vocative | annihilāns | annihilantēs | annihilantia | ||
1When used purely as an adjective.