annihilatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of annihilo (I destroy).

Participle

annihilātus (feminine annihilāta, neuter annihilātum); first/second-declension participle

  1. destroyed
  2. annihilated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative annihilātus annihilāta annihilātum annihilātī annihilātae annihilāta
genitive annihilātī annihilātae annihilātī annihilātōrum annihilātārum annihilātōrum
dative annihilātō annihilātae annihilātō annihilātīs
accusative annihilātum annihilātam annihilātum annihilātōs annihilātās annihilāta
ablative annihilātō annihilātā annihilātō annihilātīs
vocative annihilāte annihilāta annihilātum annihilātī annihilātae annihilāta

Descendants

  • English: annihilate