annixus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of annītor.
Participle
annīxus (feminine annīxa, neuter annīxum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | annīxus | annīxa | annīxum | annīxī | annīxae | annīxa | |
| genitive | annīxī | annīxae | annīxī | annīxōrum | annīxārum | annīxōrum | |
| dative | annīxō | annīxae | annīxō | annīxīs | |||
| accusative | annīxum | annīxam | annīxum | annīxōs | annīxās | annīxa | |
| ablative | annīxō | annīxā | annīxō | annīxīs | |||
| vocative | annīxe | annīxa | annīxum | annīxī | annīxae | annīxa | |
References
- “annixus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- annixus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.