annodatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of annōdō.
Participle
annōdātus (feminine annōdāta, neuter annōdātum); first/second-declension participle
- alternative form of adnōdātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | annōdātus | annōdāta | annōdātum | annōdātī | annōdātae | annōdāta | |
| genitive | annōdātī | annōdātae | annōdātī | annōdātōrum | annōdātārum | annōdātōrum | |
| dative | annōdātō | annōdātae | annōdātō | annōdātīs | |||
| accusative | annōdātum | annōdātam | annōdātum | annōdātōs | annōdātās | annōdāta | |
| ablative | annōdātō | annōdātā | annōdātō | annōdātīs | |||
| vocative | annōdāte | annōdāta | annōdātum | annōdātī | annōdātae | annōdāta | |