annonarius
Latin
Etymology
From annōna (“provisions, supplies”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [an.noːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [an.noˈnaː.ri.us]
Adjective
annōnārius (feminine annōnāria, neuter annōnārium); first/second-declension adjective
- (military) of or pertaining to provisions
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | annōnārius | annōnāria | annōnārium | annōnāriī | annōnāriae | annōnāria | |
| genitive | annōnāriī | annōnāriae | annōnāriī | annōnāriōrum | annōnāriārum | annōnāriōrum | |
| dative | annōnāriō | annōnāriae | annōnāriō | annōnāriīs | |||
| accusative | annōnārium | annōnāriam | annōnārium | annōnāriōs | annōnāriās | annōnāria | |
| ablative | annōnāriō | annōnāriā | annōnāriō | annōnāriīs | |||
| vocative | annōnārie | annōnāria | annōnārium | annōnāriī | annōnāriae | annōnāria | |
Related terms
Descendants
- English: annonary
- Italian: annonario
References
- “annonarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- annonarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.