annumeratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of annumerō.
Participle
annumerātus (feminine annumerāta, neuter annumerātum); first/second-declension participle
- alternative form of adnumerātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | annumerātus | annumerāta | annumerātum | annumerātī | annumerātae | annumerāta | |
| genitive | annumerātī | annumerātae | annumerātī | annumerātōrum | annumerātārum | annumerātōrum | |
| dative | annumerātō | annumerātae | annumerātō | annumerātīs | |||
| accusative | annumerātum | annumerātam | annumerātum | annumerātōs | annumerātās | annumerāta | |
| ablative | annumerātō | annumerātā | annumerātō | annumerātīs | |||
| vocative | annumerāte | annumerāta | annumerātum | annumerātī | annumerātae | annumerāta | |