anodynos
Latin
Etymology 1
From the Ancient Greek ἀνώδῠνος (anṓdŭnos, “allaying pain”).
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈnoː.dy.nɔs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnɔː.d̪i.nos]
Adjective
anōdynos (feminine anōdyna, neuter anōdynon); first/second-declension adjective (Greek-type)
- stilling or relieving pain
Declension
First/second-declension adjective (Greek-type).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anōdynos | anōdyna | anōdynon | anōdynī anōdynoe |
anōdynae | anōdyna | |
| genitive | anōdynī | anōdynae | anōdynī | anōdynōrum | anōdynārum | anōdynōrum | |
| dative | anōdynō | anōdynae | anōdynō | anōdynīs | |||
| accusative | anōdynon | anōdynān | anōdynon | anōdynōs | anōdynās | anōdyna | |
| ablative | anōdynō | anōdynā | anōdynō | anōdynīs | |||
| vocative | anōdyne | anōdyna | anōdynon | anōdynī anōdynoe |
anōdynae | anōdyna | |
Derived terms
Descendants
Etymology 2
A regularly declined form of anōdynus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈnoː.dy.noːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnɔː.d̪i.nos]
Adjective
anōdynōs
- accusative masculine plural of anōdynus
References
- “ănōdynŏs (-us), a, on (um)”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ănōdynŏs, ŏs in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 130/3.
- “anōdynus” on page 137/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)