anomalus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈnoː.ma.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnɔː.ma.lus]
Adjective
anōmalus (feminine anōmala, neuter anōmalum); first/second-declension adjective
- alternative form of anōmalos
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | anōmalus | anōmala | anōmalum | anōmalī | anōmalae | anōmala | |
genitive | anōmalī | anōmalae | anōmalī | anōmalōrum | anōmalārum | anōmalōrum | |
dative | anōmalō | anōmalae | anōmalō | anōmalīs | |||
accusative | anōmalum | anōmalam | anōmalum | anōmalōs | anōmalās | anōmala | |
ablative | anōmalō | anōmalā | anōmalō | anōmalīs | |||
vocative | anōmale | anōmala | anōmalum | anōmalī | anōmalae | anōmala |
Descendants
- Catalan: anòmal
- English: anomalous
- French: anomal
- Galician: anómalo
- German: anomal, anomalisch
- Italian: anomalo
- Portuguese: anómalo
- Romanian: anomal
- Sicilian: anùmalu
- Spanish: anómalo
- Translingual: Anomala
References
- "anomalus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)