anormalis
Latin
Etymology 1
Alteration of anōrmalus after abnōrmis and -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.noːrˈmaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.norˈmaː.lis]
Adjective
anōrmālis (neuter anōrmāle); third-declension two-termination adjective
- alternative form of anōrmalus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | anōrmālis | anōrmāle | anōrmālēs | anōrmālia | |
genitive | anōrmālis | anōrmālium | |||
dative | anōrmālī | anōrmālibus | |||
accusative | anōrmālem | anōrmāle | anōrmālēs anōrmālīs |
anōrmālia | |
ablative | anōrmālī | anōrmālibus | |||
vocative | anōrmālis | anōrmāle | anōrmālēs | anōrmālia |
Derived terms
- anormāliter
References
- "ANORMALIS", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Etymology 2
Regularly declined forms of anōrmalus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈnoːr.ma.liːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈnɔr.ma.lis]
Adjective
anōrmalīs
- dative/ablative plural masculine/feminine/neuter of anōrmalus