anquisitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anquiro
Pronunciation
(Classical Latin) IPA(key): [aŋˈkʷɪ.sɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aŋˈkʷiː.s̬i.t̪us]
Participle
anquisitus (feminine anquisita, neuter anquisitum); first/second-declension participle
- having been sought, researched, investigated, examined judicially
- having been indicted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anquisitus | anquisita | anquisitum | anquisitī | anquisitae | anquisita | |
| genitive | anquisitī | anquisitae | anquisitī | anquisitōrum | anquisitārum | anquisitōrum | |
| dative | anquisitō | anquisitae | anquisitō | anquisitīs | |||
| accusative | anquisitum | anquisitam | anquisitum | anquisitōs | anquisitās | anquisita | |
| ablative | anquisitō | anquisitā | anquisitō | anquisitīs | |||
| vocative | anquisite | anquisita | anquisitum | anquisitī | anquisitae | anquisita | |