antedictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of antedīcō.
Participle
antedictus (feminine antedicta, neuter antedictum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | antedictus | antedicta | antedictum | antedictī | antedictae | antedicta | |
| genitive | antedictī | antedictae | antedictī | antedictōrum | antedictārum | antedictōrum | |
| dative | antedictō | antedictae | antedictō | antedictīs | |||
| accusative | antedictum | antedictam | antedictum | antedictōs | antedictās | antedicta | |
| ablative | antedictō | antedictā | antedictō | antedictīs | |||
| vocative | antedicte | antedicta | antedictum | antedictī | antedictae | antedicta | |