anthracinus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἀνθράκινος (anthrákinos).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [anˈtʰra.kɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [an̪ˈt̪raː.t͡ʃi.nus]
Adjective
anthracinus (feminine anthracina, neuter anthracinum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anthracinus | anthracina | anthracinum | anthracinī | anthracinae | anthracina | |
| genitive | anthracinī | anthracinae | anthracinī | anthracinōrum | anthracinārum | anthracinōrum | |
| dative | anthracinō | anthracinae | anthracinō | anthracinīs | |||
| accusative | anthracinum | anthracinam | anthracinum | anthracinōs | anthracinās | anthracina | |
| ablative | anthracinō | anthracinā | anthracinō | anthracinīs | |||
| vocative | anthracine | anthracina | anthracinum | anthracinī | anthracinae | anthracina | |
References
- “anthracinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- anthracinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.