anxiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anxiō.
Participle
anxiātus (feminine anxiāta, neuter anxiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | anxiātus | anxiāta | anxiātum | anxiātī | anxiātae | anxiāta | |
| genitive | anxiātī | anxiātae | anxiātī | anxiātōrum | anxiātārum | anxiātōrum | |
| dative | anxiātō | anxiātae | anxiātō | anxiātīs | |||
| accusative | anxiātum | anxiātam | anxiātum | anxiātōs | anxiātās | anxiāta | |
| ablative | anxiātō | anxiātā | anxiātō | anxiātīs | |||
| vocative | anxiāte | anxiāta | anxiātum | anxiātī | anxiātae | anxiāta | |