apparitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of appāreō.
Participle
appāritus (feminine appārita, neuter appāritum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | appāritus | appārita | appāritum | appāritī | appāritae | appārita | |
| genitive | appāritī | appāritae | appāritī | appāritōrum | appāritārum | appāritōrum | |
| dative | appāritō | appāritae | appāritō | appāritīs | |||
| accusative | appāritum | appāritam | appāritum | appāritōs | appāritās | appārita | |
| ablative | appāritō | appāritā | appāritō | appāritīs | |||
| vocative | appārite | appārita | appāritum | appāritī | appāritae | appārita | |