apportatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of apportō
Participle
apportātus (feminine apportāta, neuter apportātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | apportātus | apportāta | apportātum | apportātī | apportātae | apportāta | |
| genitive | apportātī | apportātae | apportātī | apportātōrum | apportātārum | apportātōrum | |
| dative | apportātō | apportātae | apportātō | apportātīs | |||
| accusative | apportātum | apportātam | apportātum | apportātōs | apportātās | apportāta | |
| ablative | apportātō | apportātā | apportātō | apportātīs | |||
| vocative | apportāte | apportāta | apportātum | apportātī | apportātae | apportāta | |