appositus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of appōnō.

Pronunciation

Participle

appositus (feminine apposita, neuter appositum); first/second-declension participle

  1. appointed, assigned

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative appositus apposita appositum appositī appositae apposita
genitive appositī appositae appositī appositōrum appositārum appositōrum
dative appositō appositae appositō appositīs
accusative appositum appositam appositum appositōs appositās apposita
ablative appositō appositā appositō appositīs
vocative apposite apposita appositum appositī appositae apposita

Adjective

appositus (feminine apposita, neuter appositum, comparative appositior, superlative appositissimus); first/second-declension adjective

  1. adjacent, near
  2. appropriate, apt

Declension

First/second-declension adjective.

Derived terms

Descendants

  • Galician: aposto
  • Italian: apposto
  • Portuguese: aposto
  • Spanish: apuesto

References

  • appositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • appositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "appositus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • appositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.