appretiaturus
Latin
Etymology
Future active participle of appretiō
Participle
appretiātūrus (feminine appretiātūra, neuter appretiātūrum); first/second-declension participle
- about to appraise
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | appretiātūrus | appretiātūra | appretiātūrum | appretiātūrī | appretiātūrae | appretiātūra | |
| genitive | appretiātūrī | appretiātūrae | appretiātūrī | appretiātūrōrum | appretiātūrārum | appretiātūrōrum | |
| dative | appretiātūrō | appretiātūrae | appretiātūrō | appretiātūrīs | |||
| accusative | appretiātūrum | appretiātūram | appretiātūrum | appretiātūrōs | appretiātūrās | appretiātūra | |
| ablative | appretiātūrō | appretiātūrā | appretiātūrō | appretiātūrīs | |||
| vocative | appretiātūre | appretiātūra | appretiātūrum | appretiātūrī | appretiātūrae | appretiātūra | |