appretiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of appretiō.

Participle

appretiātus (feminine appretiāta, neuter appretiātum); first/second-declension participle

  1. valued, appraised, rated
  2. purchased

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative appretiātus appretiāta appretiātum appretiātī appretiātae appretiāta
genitive appretiātī appretiātae appretiātī appretiātōrum appretiātārum appretiātōrum
dative appretiātō appretiātae appretiātō appretiātīs
accusative appretiātum appretiātam appretiātum appretiātōs appretiātās appretiāta
ablative appretiātō appretiātā appretiātō appretiātīs
vocative appretiāte appretiāta appretiātum appretiātī appretiātae appretiāta