apprimo
Latin
Etymology 1
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈap.prɪ.moː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈap.pri.mo]
Verb
apprimō (present infinitive apprimere, perfect active appressī, supine appressum); third conjugation
- to press close to
Conjugation
Conjugation of apprimō (third conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | apprimō | apprimis | apprimit | apprimimus | apprimitis | apprimunt | ||||||
| imperfect | apprimēbam | apprimēbās | apprimēbat | apprimēbāmus | apprimēbātis | apprimēbant | |||||||
| future | apprimam | apprimēs | apprimet | apprimēmus | apprimētis | appriment | |||||||
| perfect | appressī | appressistī | appressit | appressimus | appressistis | appressērunt, appressēre | |||||||
| pluperfect | appresseram | appresserās | appresserat | appresserāmus | appresserātis | appresserant | |||||||
| future perfect | appresserō | appresseris | appresserit | appresserimus | appresseritis | appresserint | |||||||
| passive | present | apprimor | apprimeris, apprimere |
apprimitur | apprimimur | apprimiminī | apprimuntur | ||||||
| imperfect | apprimēbar | apprimēbāris, apprimēbāre |
apprimēbātur | apprimēbāmur | apprimēbāminī | apprimēbantur | |||||||
| future | apprimar | apprimēris, apprimēre |
apprimētur | apprimēmur | apprimēminī | apprimentur | |||||||
| perfect | appressus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | appressus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | appressus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | apprimam | apprimās | apprimat | apprimāmus | apprimātis | apprimant | ||||||
| imperfect | apprimerem | apprimerēs | apprimeret | apprimerēmus | apprimerētis | apprimerent | |||||||
| perfect | appresserim | appresserīs | appresserit | appresserīmus | appresserītis | appresserint | |||||||
| pluperfect | appressissem | appressissēs | appressisset | appressissēmus | appressissētis | appressissent | |||||||
| passive | present | apprimar | apprimāris, apprimāre |
apprimātur | apprimāmur | apprimāminī | apprimantur | ||||||
| imperfect | apprimerer | apprimerēris, apprimerēre |
apprimerētur | apprimerēmur | apprimerēminī | apprimerentur | |||||||
| perfect | appressus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | appressus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | apprime | — | — | apprimite | — | ||||||
| future | — | apprimitō | apprimitō | — | apprimitōte | apprimuntō | |||||||
| passive | present | — | apprimere | — | — | apprimiminī | — | ||||||
| future | — | apprimitor | apprimitor | — | — | apprimuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | apprimere | apprimī | apprimēns | — | |||||||||
| future | appressūrum esse | appressum īrī | appressūrus | apprimendus, apprimundus | |||||||||
| perfect | appressisse | appressum esse | — | appressus | |||||||||
| future perfect | — | appressum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | appressūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| apprimendī | apprimendō | apprimendum | apprimendō | appressum | appressū | ||||||||
Descendants
- Old French: apriembre, apriendre, apreindre
- French: appreindre (dialectal)
- → English: appress
References
- “apprĭmo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “apprimō (ad-p-)”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- (adp-) apprĭmo (adp-) in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 147/2.
- “apprimō” on page 154/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)
- apprimo in Ramminger, Johann (27 February 2003 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016
Etymology 2
Regularly declined forms of apprīmus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [apˈpriː.moː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [apˈpriː.mo]
Adjective
apprīmō
- dative/ablative masculine/neuter singular of apprīmus